Fornir, czyli cienkie arkusze czystego, naturalnego drewna naklejane na powierzchnie mebla wykonanego z mniej wyszukanych gatunków drewna (najczęściej sosny czy świerku) w celu jego uszlachetnienia i podniesienia jego dekoracyjnej wartości. Nowe forniry, cięte już maszynowo, mają zazwyczaj ok 1,5mm grubości, choć występują też i w grubszej wersji ok 5mm nazywanej wtedy potocznie obłogiem (obłóg). Sztuka fornirowania znana jest od kilkuset lat, choć prawdziwa moda na meble wykonane właśnie w taki sposób pojawiła się w Europie na przełomie XVII i XVIII wieku.
Fornirów, tak jak i gatunków drzew, jest całe mnóstwo. Samego orzecha czy mahoniu jest kilkadziesiąt, jeśli nie kilkaset odmian. Czasem ciężko jest więc na pierwszy rzut oka rozpoznać nazwę tego który widnieje na meblu, zwłaszcza kiedy powierzchnia z racji wieku jest już mocno spłowiałe, było w przeszłości bejcowane (zmieniono jego naturalny kolor) a po latach przykryte jest jest dodatkowo grubą warstwą kurzu i brudu. W meblarstwie dawnym rodzaje użytych fornirów często się jednak powtarzają, stąd też praca przy renowacji odbywa się zazwyczaj przy zastosowaniu tych kilku najpopularniejszych. Poniżej mała podpowiedź nazw fornirów najczęściej spotykanych, którymi mogą być obłożone są nasze wiekowe sprzęty. czytaj dalej…
