Kto choć raz skrobał stary poliester ten wie jak ciężkie jest to zadanie… Lakierowane meble, choć masowo pojawiły się już w okresie międzywojnia i raczej nie należą do ulubionych przez osoby trudniące się renowacją, nie stanowią jeszcze takiego wyzwania jak te pokryte poliestrem czy innym lakierem chemo czy termo utwardzalnym.
Najczęściej zabezpieczone są nimi fabrycznie i masowo produkowane meble z lat 60/70-tych XXw., które teraz przeżywają swoją drugą młodość, więc na stolarskich warsztatach goszczą coraz częściej. Twardy jak skała poliester stosowany był najczęściej na blaty mebli i powierzchnie płaskie typu drzwiczki, boki. Nóżki i mniejsze, bardziej obłe elementy, pokrywane były zaś równie mocnym lakierem typu chemosil.
Choć oba produkty są 100% chemiczną mieszanką, to trzeba przyznać, że dzięki swojej wysokiej twardości i odporności na uszkodzenia (w tym wodę, wysoką temperaturę i alkohol) pozwoliły wielu sprzętom przetrwać do dziś w niemal nieskazitelnym stanie. Jeśli więc nasz mebel nie nosi śladów większych uszkodzeń – powierzchnie polakierowane poliestrem najczęściej noszą ślady widocznych ubytków grubości lakieru, wybić, licznych rys (często odbarwionych na biało) i spękań niczym pęknięte hartowane szkło – to warto rozważyć pozostawienie go takim jakim jest, bo praca przy jego renowacji zdecydowanie do najłatwiejszych nie należy a koszt może przekroczyć finalną wartość mebla.
Przyznaje, że ja swojego ‚jamnika’, czyli popularny niski stolik z lat 60-tych, zostawiłam na razie w oryginalnym stanie (choć prędzej czy później i tak trafi na warsztat). Fornirowany orzechem blacik, choć trochę już porysowany i mniej żywy w swej barwie niż kiedyś, to wciąż jest dobrze zabezpieczony i odporny na codzienne użytkowanie. Politura z pewnością wyglądałaby ładniej i szlachetniej, wyciągnęłaby głębię orzecha, ale zakres skrobania jaki musiałabym przerobić oddala prace przy stoliku w dalszą przyszłość. Skończy się więc pewnie tylko na spolerowaniu lakieru.
Jeśli jednak już musimy lub chcemy mebel odnowić usuwając z niego starą powłokę*, bo kolor jest już np mocno spłowiały (często właśnie w sprzętach fornirowanych wzorzystym orzechem) lub powierzchni nosi ślady ‚białych’ wybić czy innych uszkodzeń, to trzeba się uzbroić w czas, ale przede wszystkim sporą dawkę cierpliwości.
*renowacja tego typu mebli rządzi się troszkę innymi prawami jak przy wiekowym meblu, gdzie mechaniczne usuwanie oryginalnej powłoki niesie za sobą duże ryzyko uszkodzenia powierzchni i pozbawienia mebla oryginalnej patyny
