Starych mebli czar ®

blog o meblach dawnych i ich renowacji

Tag: klasycyzm

„Klasycyzm. Przewodnik dla kolekcjonerów”

16 kwietnia, 2014

Nowość Wydawnictwa Arkady z serii Przewodnik dla kolekcjonera (wcześniejsze trzy tomy prezentują styl Biedermeier, Secesja i Art Deco), tym razem poświęcony klasycyzmowi, czyli w głównej mierze stylowi Ludwika XVI, który obowiązywał od połowy XVIII wieku do ok 1815r.

„Klasycyzm” to pięknie wydany katalog z mnóstwem zdjęć i szczegółowych informacji, zarówno jeśli chodzi o zachodnioeuropejski nurt stylu, jak i nasz polski, związany z rodziną Czartoryskich, Stanisławem Kostką Potockim i królem Stanisławem Augustem Poniatowskim. W książce znajdziemy również porządną dawkę wiedzy z zakresu samego meblarstwa (najpopularniejsze typy, konstrukcje, cechy itp.), jak i rzetelne porady z zakresu konserwacji i zakupu mebli w stylu klasycystycznym (tematowi poświęcony jest cały jeden rozdział). Dodam jeszcze tylko, że autorką albumu jest p.Małgorzata Korżel-Kraśna – historyk sztuki i kurator Galerii Rzemiosł Artystycznych i Kultury Technicznej w Muzeum Narodowym we Wrocławiu, specjalizująca się w meblarstwie zabytkowym:) Zdecydowanie polecam!

„KLASYCYZM. Poradnik dla kolekcjonerów”

aut. Małgorzata Korżel-Kraśna

Wyd. Arkady, Warszawa 2014

IMG_8382IMG_8381IMG_8379IMG_8378IMG_8380

… Read the rest

czytaj dalej...

Witrynka neoklasycystyczna (oczyszczanie)

11 października, 2013

Dwa dni temu przewiozłam witrynę do Pracowni (przy swoich niemałych wymiarach 145cmx90cm ledwo zmieściła mi się do samochodu:). Nawet kilkudniowe stanie w garażu, gdzie panuje już jesienna wilgoć, mogło zdecydowanie pogorszyć jest stan, wolałam więc nie ryzykować. W suchej i 'czystej’ Pracowni miała sobie stanąć gdzieś z boku (by nie przeszkadzać) i czekać cierpliwie na 'dłuższą’ chwile twórczej weny. Kompleksowa renowacja w jej przypadku to naprawdę spory zakres prac i duże wyzwanie. Na początku musiałabym przede wszystkim zacząć od rozebrania mebla na elementy i demontażu wszystkich szybek, tak by można było dokładnie oczyścić i oszlifować drewno, pouzupełniać wszystkie ubytki (w tym ślady po jakimś włamaniu), pokleić całą konstrukcję itd. Z pewnością to 'naście’ pełnych roboczych dni, których na obecną chwilę niestety nie mam jak wygospodarować, tym bardziej, że pomysłu na przeznaczenie mebelka wciąż brak…

SONY DSC

Za każdym razem jednak gdy przechodziłam obok witryny, korciło mnie by wziąć dłuto czy cyklinę i oczyścić choć kawałeczek drewna, by przekonać się, że pod warstwą białej farby kryje się szlachetna dębina. Skrobnęłam więc raz, i drugi raz, i tak fragment po fragmencie oczyściłam jedną trzecią mebla:) Od razu przyznam, że praca była mało przyjemna, bo farba sypie się niemiłosiernie a jej drobinki strzelają na wszystkie możliwe strony. Efekt jest jednak zamierzony. Cyklina, dłuto, nóż stolarski i odrobina papieru do szlifowania zrobiły swoje. Witryna odsłania swą piękną naturę i aż się prosi by renowację mebelka pociągnąć dalej…

Ostatnio zaktualizowane136Ostatnio zaktualizowane135Ostatnio zaktualizowane137Ostatnio zaktualizowane132SONY DSC

… Read the rest

czytaj dalej...

Witrynka neoklasycystyczna

6 października, 2013

Niedzielny prezent od siostry:) Witrynka neoklasycystyczna* pochodząca najpewniej z końca XIXw., o konstrukcji dębowej, przeszklona od frontu, trzydrzwiowa i jednokomorowa (przestrzeń w środku niepodzielona). Za drzwiczkami umieszczone są półki, których rozmieszczenie może być regulowane dzięki drabinkowym poprzeczkom. Wymiary: wys.145 cm, szer.90 cm, gł.38 cm. Górna część witrynki ozdobiona jest typowymi dla okresu klasycyzmu roślinnymi girlandami.

Girlanda to element w formie zamkniętego wieńca, upleciony z liści kwiatów i/lub owoców, udekorowany kokardami (tak jak w mojej witrynce) lub wstęgami i podwieszony w jednym lub kilku miejscach (coś na kształt okiennych zasłon). W meblarstwie najczęściej spotykana jest girlanda laurowa lub z liści dębu. Motyw dekoracyjny pochodzi z kultury i sztuki antycznej.

SONY DSC

SONY DSC

Mebelek uratowany został z wiejskiego wysypiska śmieci na Podlasiu… Prawdopodobnie, patrząc po śladach i wymiarach, nie był sprzętem samodzielnym i stanowił kiedyś element większej zabudowy kuchennej lub jadalnianej (może w jakimś szlacheckim dworku?). Mimo dość brudnego i zaniedbanego wyglądu witrynka zachowała się w dość dobrym stanie. Biała farba, którą pomalowane jest dębowe drewno, jest już na tyle wyschnięta i powycierana, że przy ew renowacji łatwo zostanie całkowicie wyszlifowana i usunięta. Bezdyskusyjnie najważniejsze i najcenniejsze w mebelku są przeszklone drzwiczki, w których wszystkie fazowane szybki, łącznie z niewielkimi, okrągłymi i też szlifowanymi, zachowały się oryginalne. To naprawdę duży plus, bo to właśnie szybki dodają witrynie całej klasy i uroku. Dorobienie nowych byłoby niewątpliwie niemałym kłopotem a do tego dość drogą inwestycją (min. 100zł sztuka). Szlify na tak małej powierzchni muszą być bowiem robione ręcznie, co w w czasach elektroniki i maszyn panujących w zakładach szklarskich, nie jest już takie oczywiste do wykonania. Poza tym nie każdy szklarz dysponuje takimi umiejętnościami (i chęciami).

SONY DSC

SONY DSCSONY DSCKoty1

Niewątpliwie witrynka ma w sobie potencjał, będzie zarówno pięknie wyglądała wykończona na nowo białą farbą i woskiem (tak jak pierwotnie), jak i w naturalnym kolorze drewna, pokryta tylko szlachetną politurą:) Pomysłów co do jej dalszej przyszłości mam już w tej chwili wiele… Zdecydowanie uwielbiam takie znaleziska:-)

*neoklasycyzm panował od połowy XIX wiek do lat 20-tych XX wieku (w czasie tzw. historyzmu/eklektyzmu) i nawiązywał do stylu antycznego (sztuki greckiej i rzymskiej) oraz klasycyzmu z I połowy XVIII wieku (wzornictwa renesansu i baroku).

  … Read the rest

czytaj dalej...

Renowacja złotego fotela

2 maja, 2013

Tym razem renowacja trochę z innej beczki. Nietypowo, bo fotel oryginalnie był pomalowany na złoty kolor i tak też wg wytycznych przyszłego właściciela miał zostać ponownie wykończony*. Renowacje z użyciem złotych farbek i bez klasycznej politury czy wosku robione są współcześnie już dość rzadko, stąd też prace przy tego typu meblach należą do nietypowych. Osobiście pozostawiłabym fotel w oryginalnym stanie zachowania (wymieniając tylko wysłużoną już mocno tapicerkę) lub na etapie delikatnych przecierek na nowej warstwie złotego koloru. Życzeniem nowego właściciela było jednak pokrycie go złotem na równo, bez żadnych prześwitów czy przetarć. Ale od początku…

Fotel z II połowy XIXw. oparty na barokowych wzorach z XVIII wieku (w stylach dążono wtedy do naśladowania wzorów antyku łączące je jednocześnie ze sztuką renesansu czego czystym przykładem jest styl Ludwik XIV). Tapicerowany, z wysokim, prostym i gładkim oparciem oraz szerokim siedziskiem. Wsparty na czterech kanelowanych, graniastych i zbieżnych nogach, ostro zbiegających ku dołowi (w typie klasycystycznym), spiętych łączyną w kształcie X zwieńczoną na środku dekoracyjną rozetą. Poręcze fotela profilowane i żłobkowane**, zdobione motywem liści akantu renesansowego*** i zakończone wolutami. Na całym drewnie widoczne ornamenty klasycyzujące: perełkowanie, rozety, fale… Ładny i solidny model, duży gabarytowo, ale nie przesadziście ciężki i bogaty w zdobienia. Rzeźbienia choć seryjne to dobrej jakości, oparte na znanych wzorach. Popularna – choć obecnie bardzo rzadko spotykana – XIX-wieczna kopia francuskiego fotela barokowego.

* Złote meble były najbardziej popularne w okresie empiru (przełom XVIII/XIXw. i w bardzo wczesnej fazie biedermeieru) oraz we wszystkich niemal francuskich stylach panujących do końca XIXw.

** żłobkowanie to cecha charakterystyczna dla angielskich mebli Chippendale’a, w których to jednak poręcze nigdy nie łączyły się z oskrzynią w tym samym miejscu co nogi

*** popularne ozdoby na meblach w formie liści akantu występują w pięciu rodzajach: grecki, rzymski, bizantyjsko-romański, gotycki, renesansowy

***

  1. Oryginalnie konstrukcja fotela wykonana została z drewna olchowego pokrytego gipsem (podkład) oraz złoceniem (złota farbka). Fotel z oryginalną, gobelinową tkaniną, zachował się w dość dobrym stanie. Poddany został jednak kompleksowej renowacji stolarskiej i tapicerskiej. Wymiary: wys. 113cm (do siedziska 45 cm), szer. 70 cm, gł. 57 cm.  Fotel w oryginalnym stanie zachowaniadrewno olchowe gipsowane i złoconefotel w oryginalnym stanie zachowania z tapicerką
  2. Etapy renowacji:
… Read the rest
czytaj dalej...

PRASKIE SKARBY XIX-wiecznej ARCHITEKTURY

9 listopada, 2012

 Ciąg dalszy moich odkryć na warszawskiej Starej Pradze… Oryginalne futryny drzwi wejściowych, rozety, poręcze, tralki i gzymsy na klatkach schodowych. Wszystko to, o czym współczesne wnętrza i ich projektanci mogą tylko pomarzyć. Oczywiście do skopiowania czy odtworzenia, ale za olbrzymie pieniądze, choć i te nie dadzą nam tak naturalnie wysezonowan Piękne toczenia i snycerka, które mimo fatalnego stanu na pierwszy rzut oka (warstwy farby i ogromne ilości brudu), zachowały się w naprawdę dobrym stanie. Drewno, mimo iż w wielu miejscach jest mocno powycierane (co jednak uważam dodaje mu jeszcze większej oryginalności), jest bez większych uszkodzeń i zniszczeń. Pozostaje tylko kwestia fachowej renowacji i konserwacji, by zdobne elementy wnętrza zyskały nowe życie.

… Read the rest

czytaj dalej...

Styl Ludwik Filip

9 października, 2012

’Ludwiki’ – nazywane od imion panujących we Francji królów – to potoczne określenie stylów we wnętrzach i meblach od baroku po romantyzm (XVI w.-XIX w.). Często określane są stylami królewskimi lub pałacowymi. Mamy więc w sztuce trzech Ludwików i jednego Filipa: bardzo okazałego i wytwornego Ludwika XIV (wczesny barok), dekoracyjnego i subtelnego Ludwika XV (późny barok), prostego i lekkiego Ludwika XVI (klasycyzm) oraz eklektycznego Ludwika Filipa (romantyzm).

P1000836-001

Styl Ludwika Filipa powrócił do rokoka, stąd też zamiennie określany jest stylem neorokokowym. Zaliczany jest do XIX-wiecznego historyzmu, czyli okresu w którym nawiązywano do dawnych epok. Nie jest więc sam w sobie nowym kierunkiem w sztuce, bo nie wprowadził nic innowacyjnego a jedynie odnowił stare i znane formy oraz wzorce.

… Read the rest

czytaj dalej...

Praskie skarby XIX-wiecznej architektury

28 września, 2012

Na warszawskiej Starej Pradze zachowało się w całości wiele XIX-wiecznych kamienic, które choć bardzo zniszczone i kompletnie zaniedbane, nadal kryją w swoich wnętrzach piękne skarby!

futryny dwuskrzydłowych drzwi z imponującymi koronami. Niektóre zachowane w naprawdę dobrym, niemal nienaruszonym stanie – bogata obudowa, wijące się liście akantu, piękne, faliste, rokokowe ornamenty, klasycystyczne gzymsy i fryzy, niektóre już niestety tylko we fragmentach…Taka dawna stolarka odznacza się niezwykłym walorem nie tylko zabytkowym, ale przede wszystkim artystycznym.  Zachowane stare bramy, drzwi, okna nadal spełniają swoje funkcje użytkowe i stanowią, choć ukrytą, to piękną i niepowtarzalną ozdobę budynku.

Oryginalny, półkolisty świetlik w formie wachlarza tak popularny w II połowie XVIIIw. (zwłaszcza w Anglii), tu w drzwuskrzydłowych drzwiach frontowych szpitalnego budynku z końca XIXw.

Neogotycka kaplica p.w. Najświętszego Serca Pana Jezusa znajduje się na terenie dawnego Szpitala Kolejowego przy ul. Brzeskiej 12 na Starej Pradze (kaplica ufundowana została w 1910 roku przez siostry kanoniczki).

… Read the rest

czytaj dalej...

Od Starożytności po Współczesność, czyli style w meblarstwie

7 września, 2010

Jedną z pierwszych myśli gdy patrzę na jakiś dawny mebel jest wyłapanie jego cech charakterystycznych i określenie w jakim czasie mógł powstać oraz jakie może być jego pochodzenie. W głowie robię szybki przegląd znanych mi stylów – głównie europejskich – i  na podstawie poszczególnych elementów staram się dopasować mebel do któregoś z nich. Dokładne oględziny mebla pozwalają mi najczęściej już po chwili przypuszczać w jakim okresie został on stworzony. Czasem jednak warto też zajrzeć do fachowej literatury, by upewnić się w swoich osądach.

 

Barok, klasycyzm, eklektyzm… operowanie nazwami stylów i epok nie stanowi większego problemu dla osób, które znają historię sztuki. Dla wielu nie jest to jednak takie oczywiste… Na początek więc mój krótki przegląd historyczny, porządkujący poszczególne epoki i ważniejsze style w sztuce:

Starożytność

– styl grecki

– styl rzymski

Średniowiecze

– styl gotycki

Renesans (XV w./XVI w.)

– styl Henryka II,

– styl Ludwika XIII (manieryzm)

Barok (XVII – XVIII w.)

– styl Ludwika XIV (meble Boulle’a)

– styl Ludwika XV – styl rokoko

– styl Chippendale

Klasycyzm (koniec XVIII w./początek XIX w.)

– styl empire

– styl Ludwika XVI

– styl Happlewhite’a

Biedermeier (początek XIX w./lata 30-te XIX w.)

Historyzm (lata 40-te XIX w./koniec XIX w.)

– styl Ludwika Filipa

– styl eklektyczny

– neobarok

– neogotyk

– neoklasycyzm

– Arts and Crafts (Anglia)

Meble Thoneta

Współczesność (od początku XX w)

– Secesja (Art Nouveau, Jugendstil)

–  Modernizm – Bauhaus

– Art Deco

– Wzornictwo Przemysłowe (lata 50/70-te XXw.)

Zapisz

Zapisz … Read the rest

czytaj dalej...

Copyright © 2010-2023 STARYCH MEBLI CZAR is proudly powered by WordPress.org