Tag: kufer

Ludowy malowany kufer

Jakiś czas temu trafił do mnie malowany kufer. Mebel wyjątkowy, bo zachowany w bardzo dobrym stanie, z oryginalnymi malunkami, masywnymi okuciami oraz zamkiem, i co najważniejsze, nawet w najmniejszym stopniu nie zniszczony przez drewnojady. Zazwyczaj drewno sosnowe – a z takiego zrobiony jest kufer – jest bardzo podatne na ataki szkodników i rzadko kiedy można spotkać meble z tego drewna zachowane w przyzwoitym stanie. Najczęściej są tak spenetrowane przez kołatkę, spuszczela i inne 'robaczki’ lub grubo zamalowane olejną farbą, że ich ew odbudowanie czy renowacja przekracza finalną wartość samego mebla. Ogólnie malowane sprzęty są coraz większą rzadkością na krajowym rynku antykwarycznym, zwłaszcza skrzynie i kufry, stąd ceny egzemplarzy dobrze zachowanych są często porównywalne do cen za jakie oferowane są inne stylowe meble z epoki. Wiejski kufer malowany z I poł.XIXw.kufer ludowy z I poł. XIXw. (oryginalnie zachowane malunki kwiatowe)
Kufer którym będę się zajmować jest typowym meblem wiejskim*, posagowym, z inicjałami i datą. Należał zapewne kiedyś do wyprawy ślubnej panny młodej, choć ślady wnętrza jednoznacznie wskazują, że w ostatnim czasie służył do przechowywania mąki. Kufer wykonany i malowany jest w typowy, prosty sposób (zazwyczaj przez prowincjonalnego ludowego rzemieślnika). Poza niewielkimi rozeschnięciami i pęknięciami na wieku (co jest typowym zjawiskiem dla litej, niefornirowanej deski), do delikatnej poprawy są malowidła, ale przede wszystkim nogi, które jak w każdym meblu skrzyniowym są w największym stopniu narażone na uszkodzenia. Kufer zapewne przez lata stał na jakiejś kamienne, zmywanej wodą podłodze, nie dziwi więc wytarta i pozadzierana struktura drewna. Nie jest to jednak duży problem przy renowacji, zwłaszcza, że sama konstrukcja nóg jest dobrze zachowana. Wg wielu koneserów czy antykwariuszy takie naturalne, wiekowe uszkodzenia tylko dodają wartości i oryginalności przedmiotom.… Read the rest

czytaj dalej...

Skrzynia i kufer

SKRZYNIA – mebel o starożytnym rodowodzie, będący pierwowzorem mebli o konstrukcji skrzyniowej takich jak szafa, kredens, komoda, kabinet itp., występujący we wszystkich stylach i epokach. Skrzynia zbudowana jest w formie prostopadłościanu (przeważnie z ciosanych desek), wsparta na drewnianych nogach (płozowych, deskowych, konsolowych lub kulistych), z uchylnym, płaskim wiekiem. Używana była do przechowywania odzieży, bielizny pościelowej i tkanin, a także do składowania wiana, czyli posagu panny młodej, stąd też powszechnie nazywana jest skrzynią posagową. Z racji płaskiego wieka pełniła też często funkcję ławy i siedziska. Aż do początku XVIIIw. była jeden z najważniejszych sprzętów domowych. Pochodną skrzyni jest walizka.

Skrzynie możemy podzielić na trzy rodzaje:

  • rzeźbione tzw. sarkofagowe, zdobione często aplikacjami, intarsjami czy inkrustacjami
  • malowane – ludowe, wykonywane najczęściej z sosnowych desek
  • klasyczne i proste w formie, bez żadnych ozdób, snycerki czy wyobleń.

W Polsce produkcja skrzyń ludowych osiągnęła szczytowy rozwój w XIXw., kiedy to poszczególne rejony kraju dążyły do wytworzenia własnego, charakterystycznego egzemplarza. Największe i najbardziej znane pracownie stolarskie były w Małopolsce, na Mazowszu, Lubelszczyźnie i Rzeszowszczyźnie.

Skrzynia eklektyczna z końca XIXw. imitująca komodę

SONY DSCSONY DSC

KUFER – typ skrzyni zwężającej się ku dołowi,  z uchylnym, wypukłym wiekiem, często wspartej na drewnianych konsolowych, nogach (rzadziej w kształcie kół), opasanej żelaznymi, taśmowymi okuciami z szyldem, dużym zamkiem* lub skoblem do założenia kłódki oraz antabowymi uchwytami na bokach. Drewno zdabiano też czasem datą, rodzinnym herbem lub inicjałami właściciela. Kufer, przeznaczony do przechowywania bielizny, dokumentów, żywności czy kosztowności, najczęściej służył w podróży, stąd też był meblem zawsze przystosowanym do przenoszenia. Do ich wyrobu używano najczęściej drewna dębowego i sosnowego**. W meblarstwie ludowym malowano je często farbami pokostowymi lub ozdabiano mazerunkiem.

*kufry do przechowywania kosztowności były zazwyczaj uzbrojone w solidne i skomplikowane zamki;

**pierwsze kufry europejskie były robione z wydrążonych pni drzew, dopiero w XIIIw. nauczono się robić je z desek zbitych gwoździami

Xw. przed i po renowacji

Kuferek sosnowy z pocz. XXw.po renowacji

Xw. przed renowacją

Kufer dębowy z końca XIXw. z okleinowaną orzechem ramką na wieku, wsparty na czterech konsolowych nogach
Kufer sosnowy z końca XIXw., po renowacji stolarskiej, wykończony farbą i woskiem, okucia współczesne

Wiejski kufer malowany z I poł.XIXw.

kufer ludowy z I poł. XIXw.imageimageRead the rest

czytaj dalej...