Sprężyny tapicerskie były największą nowością w meblarstwie XIX wieku. Wynaleziono i wprowadzono je do powszechnego stosowania w okresie Biedermeiera, dokładnie pod koniec lat 20-tych XIX wieku*. Pierwszy fotel na sprężynach, którego zadaniem było poprawienie komfortu podróżującym na statkach podczas sztormów, został opatentowany w Anglii w 1826 roku przez Samuela Pratta. Wiek wcześniej – w II poł. XVIII wieku wprowadzono w meblarstwie szereg udoskonaleń technicznych, które w połączeniu z późniejszą wyściółką sprężynami, całościowo wypracowały kompleksową technologię tapicerstwa. Było to m.in.:

• pikowanie tapicerki – najbardziej powszechne w II poł. XIXw. z racji dobrego dopasowywania się takiej tapicerki do ciała siedzącego
• wzmacnianie krawędzi mebli, czyli miejsc najbardziej narażonych na zużycie czy uszkodzenia (tzw. odszywanie)
• wyjmowana ramka siedziska, która pozwoliła wpuszczać siedzenie w okrzynie  i wykonywać je oddzielnie od pozostałej konstrukcji mebla (wcześniejsze tapicerowane krzesła będą zawsze miały niewyjmowane siedzisko wyściełane tkaniną obiciową zakrywającą oskrzynienie). Przykład trzech różnych krzeseł i rodzai siedzisk: najstarsze empirowe, zachowane w oryginalnym, niezmienionym stanie, z tapicerką jeszcze tylko na włosiu i tkaniną wypuszczoną na ramę; drugie z siedziskiem wyplatanym ratanem (odtworzone współcześnie); trzecie z siedziskiem w formie wyjmowanej, luźnej ramki na sprężynach obitej skórą.

Jednak dopiero wynalezienie spiralnie zwiniętych sprężyn kompletnie zrewolucjonizowało całą tapicerkę meblową. Sprężyny umożliwiły wykonanie siedzisk o rożnym stopniu miękkości i grubości (zastąpiły tym samym płaskie siedzenia wyściełane), ale także zainicjowały powstanie wielu nowych konstrukcji tapicerskich jak:

• formatka tapicerska, będąca przygotowywaną osobno częścią mebla o dopasowanych do niego wymiarach i kształcie,
• podłoże tapicerskie, będące warstwą podtrzymującą układ tapicerski,
• wyściółka pozwalająca uzyskać pożądany kształt, elastyczność i miękkość tapicerowanych części mebla; do czasu wynalezienia sprężyn materiałem najczęściej używanym do wyściełania siedziska było włosie końskie (używano go z resztą i w dalszych latach).

Fotel na zdjęciu poniżej, pochodzący z II poł. XXw wieku, mimo iż nie jest wiekowy, wykonany został z wyjątkową precyzją ściśle wg starych technologi. Pod właściwą tkaniną obiciową, na drewnianej ramie fotela kryje się aż 7 warstw materiałów które odpowiadają finalnie za komfort i wygodę siedzenia. Wykonanie trwałego i dobrego siedziska wiąże się z dużym nakładem pracy, ale efekt końcowy jest nieporównywalny z większością współczesnych wyrobów tapicerskich, opartych gównie na sztucznej i nietrwałej gąbce…

Pierwsze tapicerowane meble do siedzenia zostały wykonane ok 1600 r., ale ogólnie dostępne i to tylko dla najzamożniejszej klasy społecznej stały się dopiero w II poł. XVII w. Do tego czasu siedziska krzeseł, foteli czy nawet kanap były zazwyczaj twarde, bo zrobione w całości z drewna, wyplatane np. z trzciny czy wikliny albo -co było już dużym luksusem – z oddzielnie kładzioną dodatkową poduszką. Pierwszą całkowicie tapicerowaną kanapą była natomiast popularna dziś kanapa typu chesterfield (zaprojektowana ok 1880 roku), która to zapoczątkowała masową produkcję komfortowych, tapicerowanych mebli na sprężynach.

Podstawowa wiedza na temat historii tapicerstwa jest o tyle przydatna, bo pomaga właściwie datować meble. Jeśli krzesło, fotel czy kanapa zachowały się w oryginalnym stanie i nie miały przez dziesięciolecia wymienianej tapicerki (co obecnie zdarza się już bardzo rzadko), to po typach siedzeń możemy właśnie stwierdzić ich stopień oryginalności i określić przybliżony okres wykonania.

*same sprężyny opatentował w 1822 roku w Wiedniu George Junigl