• plastikowych współczesnych ścisków zaciskowych
• metalowych ścisków typu C vel G
• klasycznych ścisków śrubowych typu F

1. klasyczne ściski śrubowe dokręcane od dołu śrubą w kształcie litery C, F lub G (stąd takie ich nazewnictwo) we wszelkich rozmiarach – z długą i krótką szyną oraz głębokim i płytkim ramieniem – każde są przydatne, poręczne i uniwersalne. Cenne są zwłaszcza te bardzo głebokie, o ramieniu typu 40-50cm, jak i te z bardzo długą szyną typu 150-200cm. Pomocne są też ściski o wąskim trzpieniu (tzw trzymadło), który możemy wsunąć w otwór strugnicy czy naszego warsztatowego stołu, co pozwala ustabilizować obrabiany element na środku roboczego blatu. Wymienione klasyczne ściski (obok jednoręcznych, opisanych poniżej) to najczęściej używane ściski w Pracowni

2. tzw ściski jednorękie, precyzyjne i szybkozłączne, wykonane z tyworzywa, z ochronnymi gumowymi podkładkami pod szczękami ścisku; z uwagi na swoją wagę nie obciążają klejonej konstrukcji, dzięki temu lepiej się trzymają i nie spadają; są bardziej ‚elastyczne’ w ułożeniu, świetnie sprawdzają się jako ściski przyrzymujący element w obróbce (a to bardzo ważne by taki element drewna był unieruchomiony przy struganiu, dłutowaniu czy szlifowaniu); do tego łatwo można takie ściski przerobić w ściski rozpierające co bardzo pomaga przy demontażu, zwłaszcza elementów, których nie jesteśmy w stanie zdemontować a musimy podpuścić pod nie kleju…  Ściski te są niewątpliwie bardzo pomocne, często z nich korzystam i na pewno byłyby na mojej warsztatowej priorytetowej liście. Zwłaszcza, że można je również przy pomocy dedykowanej złączki (patrz zdj poniżej) połaczyć w jeden długi ścisk – ściskający lub rozporowy. Ich minusem jest wg mnie to, że nie mają jednak tak dużej, pożądanej czasem siły docisku jak te klasyczne ściski metalowe, śrubowe, ręcznie dokręcane

3. pasy transportowe z tzw. terkotką – pomocne przy klejeniu nie rylko ram, ale przede wszystkim konstrukcji siedzisk: krzeseł, foteli i wszelkich innych obłości, okleinowania obżerzy okrągłych blatów (gdzie klasyczny ścisk sobie nie poradzi) itd… Pas niewątpliwie umożliwia owinięcie i sklejenie całego szkieletu i połączenia ze sobą kilku elementów na raz. Warto mieć ich kilka w swoim warsztacie.

4. ściski klamerkowe zazwyczaj niewielkich rozmiarów, jak również cybanty do klejenia rozeschniętych litych obłości (kiedyś używano do tego celu wilgotnego lninego sznura, który wysychając zaciskał klejony element)

5. tzw sprężynki – czyli resztki sprężyn tapicerskich, które po rozcięciu doskonale sprawdzają się jako ściski przy klejeniu trudno dostępnych miejsc, zwłaszcza na narożach i krzywiznach, jak i wszelkiego rodzaju toczeń i tralek; to właśnie jedne z tych 'ścisków’ ktróre zrobimy sobie sami, a które będę przydatne przy naprawianiu drobnych elementów

6. zwornice, czyli tzw ściski ramowe/rurowe – przyznaję, że tych przy renowacji używam bardzo rzadko; pomocne są niewątpliwie przy klejeniu większych powierzchni, zwłaszcza budowie nowych wyrobów i sklejania płyt z elementów, jeśli więc planujemy takie prace to warto i w takie ściski ramowe się z czasem wyposażyć

7. tradycyjne drewniane ściski-kleszcze z drewnianą śrubą, ale to już jako tradycyjny dodatek… mimo to wciąż przyjemnie się ich czasem używa i równie przyjemnie się na nie patrzy

Wskazówki:

• aby ściski nie zsuwały się z obłego kształtu można podłożyć pod szczękę ścisku kawałek papieru ściernego
• w większości przypadków koniecznie też podłożyć należy pod metalową końcówkę ścisku (szczękę) drewnianą podkładkę (np kawałek sklejki), najlepiej dopasowaną do kształtu klejonego elementu + kawałek folii (by podkładka się nie przykleiła); pomocny też czasem bywa fragment gumowej okładziny, która dodatkowo zabezpiecza drewno przed ew ściskowym odgnieceniem
• zawsze warto zasymulować klejenie elementów składając wszystko na sucho i zakładając potrzebne ściski, to pozowli się nam upewnić, że właściwe klejenie przebiegnie bez problemu a ściski dobrze docisną klejone powierzchnie i nie będą się zsuwać
• w sytuacji kiedy nie mamy właściwego ścisku lub nie mamy możliwości jego zastosowania a chcemy unieruchomić obrabiany element mebla na roboczym stole, możemy posiłkować się np dwustronną taśmą klejącą, która równie dobrze ustabilzuje drewno i nie wyrządzi mu przy tym żadnej szkody
• do klejenia krzywoliniowych elementów, zwłaszcza ich fornirowania pomocne są worki z piaskiem (ten dodatkowo możemy jeszcze wcześniej nagrzać, zwłaszcza gdy kleimy na klej glutynowy i docisnąć wspomnianym wcześniej sznurem lub jednorękim ściskiem)